Events Calendar

Yearly View
By Year
Monthly View
By Month
Search
Search
Koncert Symfoniczny
Friday, 7. December 2018, 18:30
Filharmonia Koszalińska im. Stanisława Moniuszki , Piastowska 2, Koszalin

plakat wydarzenia

Location: Filharmonia Koszalińska im. Stanisława Moniuszki
Piastowska 2
Koszalin

Andrzej Hakenberger - polski kompozytor późnego renesansu. Niestety historia posiada bardzo skąpe informacje na temat jego życia i działalności. Urodził się w 1574 roku na Pomorzu – na stronie tytułowej jednego z druków określono go mianem „Pomeranus". W latach 1602–1608 był muzykiem w kilkudziesięcioosobowej kapeli królewskiej na dworze Zygmunta III Wazy, przeżywającej w ówczesnym czasie bujny rozkwit. Do jego kapelmistrzów należeli tak cenieni muzycy jak Luca Marenzio, Annibale Stabille, Giulio Cesare Gabussi czy Asprilio Pacelli. W 1607 Hakenberger dwukrotnie ubiegał się o stanowisko kapelmistrza w „tętniącym europejskim życiem” i przyjaznym muzykom Gdańsku. Tu kapelmistrzami byli wytrawni kompozytorzy – Franziscus de Rivulo, Johannes Wanning czy Nicolaus Zangius. Z końcem roku 1607 Rada Miasta powołała Andrzeja Hakenbergera na stanowisko kapelmistrza miejskiego, które było równoznaczne ze stanowiskiem kapelmistrza kapeli kościoła NMP. Zmarł w Gdańsku w 1627 roku, pochowany w kościele katolickim św. Mikołaja.  Wykonywane z rękopiśmiennych partesów i drukowanych ksiąg głosowych motety Andrzeja Hakenbergera brzmiały na początku siedemnastego stulecia nie tylko w kościołach Gdańska, w pobliskich Oliwie i Pelplinie, ale zapewne także w wielu innych świątyniach Europy. Po kilku wiekach historycznego zapomnienia w naszych czasach utwory Hakenbergera szczęśliwie powróciły do repertuaru zespołów, które potrafiły odkryć i docenić piękno w nich ukryte. Największy zbiór utworów Hakenbergera to Tabulatura pelplińska opracowana przez Jana Węcowskiego, która zawiera 55 polichóralnych motetów napisanych na od 7 do 12 głosów.
    Do najwybitniejszych dzieł kompozytora należą motety na 6, 7, 8, 9, 10 oraz 12 głosów, zapisanych w dwóch zbiorach: Sacri modulorum concentus (1615 rok) oraz Harmonia sacra (1617 rok) ), czyli większość motetów to dzieła polichóralne. Większość motetów to dzieła sakralne, z tekstami łacińskimi zaczerpniętymi głównie z Wulgaty. Stylistyka utworów, zakorzeniona na styku renesansu i baroku, nawiązuje do szkoły weneckiej z bazyliki świętego Marka, jednocześnie dostosowana jest do rozległej akustyki kościoła Mariackiego (jednego z największych kościołów na świecie, także dziś) m.in poprzez mistrzowskie wykorzystanie techniki cori spezzati i podtrzymanie nieustającego, żywego dialogu między chórami.
Partytury utworów Hakenbergera dostępne są tylko w rzadkim krytycznym wydaniu przygotowanym przez wybitnego polskiego muzykologa prof. Jana Węcowskiego, który spędził 4 lata na transkrypcji motetów z Tabulatury Pelplińskiej.
Tabulatura Pelplińska to obszerny zbiór około 800 utworów przeważnie nieznanych kompozycji wokalnych wielu twórców (m.in. Hakenbergera), blisko 100 utworów klawesynowych (Merula, Morley, Philips) i organowych (Scheidemann, Tunder). Zbiór został odkryty przypadkowo w 1959 i jest zupełnie bezcenny zarówno dla historyków, jak i muzyków. Krytyczne wydanie ukazało się w serii Antiquitates Musicae in Polonia.

Mecenas koncertu