Instytucja kultury Miasta Gdańska
|
„Gdyby dane mi było posłuchać wykonania jednego z motetów Bacha, poczułbym się w samym centrum świata” – napisał Carl Friedrich Zelter w jednym z listów do Johanna Wolfganga Goethego. Wiadomo, że zachowało się sześć motetów niemieckiego kompozytora rozumianych jako samodzielne utwory chóralne. Bach napisał je w latach 1723–1729, tj. w czasie, gdy pełnił funkcję kantora kościoła św. Tomasza w Lipsku. Są to kompozycje religijne, opatrzone tekstem niemieckim, przeznaczone na chór a cappella lub z towarzyszeniem instrumentalnym. Część z nich zamówiona została na uroczystości pogrzebowe. Śmierć w twórczości Bacha ma jednak wymiar głęboko teologiczny. Nie jest odczytywana jako ponury, nieodwracalny koniec, lecz jako początek nowego życia. Motety stanowią swoistą kontemplację głoszonej przez kompozytora prawdy, a swój symboliczny wymiar znajdują w pięknie harmonii rozbrzmiewającej w głosach chóralnych. To przykład najwyższego kunsztu kompozytorskiego, który stanowi dowód geniuszu Johanna Sebastiana Bacha.
